Hir is eskriven

Details

In het middeleeuwse Friesland, dat zich uitstrekte van de Zuiderzee tot aan de Wezer en zich onderscheidde van de buren in taal, cultuur en bestuur, trad het geschreven woord in de dertiende eeuw buiten kerk en klooster. Verhalende bronnen, oorkonden en handschriften, muurschilderingen en ornamentiek, maar ook de taal zelf, onthullen welke ingrijpende gevolgen dit heeft gehad voor de overgang van een cultuur die gebaseerd was op mondelinge tradities naar een schriftcultuur.

Deze nieuwe situatie, vooral gecreëerd door geestelijken, droeg bij tot een grotere samenhang in bestuur en recht, maar ook aan de verbeelding van de Friese identiteit. In Hir is eskriven treden schrijvende mannen en een enkele vrouw uit de anonimiteit. Rolf Bremmer laat zien hoe zij aan het eind van de dertiende eeuw voor hun moerstaal een plaats als schrijftaal verwierven naast het dominante Latijn.

Uitgave in samenwerking met de Fryske Akademy