Geen producten in de winkelwagen.
Details
Louise Glück (1943-2023) was een Amerikaans dichter, die in 2020 de Nobelprijs voor literatuur kreeg voor ‘haar onmiskenbare poëtische stem die met sobere schoonheid het individuele bestaan universeel maakt.’
Zelf zei ze: ‘Mijn gedichten zijn verticale gedichten. Ze streven en graven. Ze dijen niet uit, ze leggen niet uit. Fleurige poëzie bestaat niet, althans amper de moeite van terugdenken waard. Juist omdat geluk voorbij gaat, zie ik dat als buitengewoon tragisch De dood is vaak aanwezig, maar de dood kan mij niet schaden, niet meer als het leven.’
Anke Mulder-Piebenga over haar drijfveer om deze bundel in het Fries te vertalen: ‘Een paar maanden nadat mijn man begraven was kreeg ik toevallig, als moest het zo zijn, de dichtbundel ‘The Wild Iris’ van Louise Glück in handen. Ik bladerde er in en het eerste gedicht, dat ook ‘The Wild Iris’ heet, pakte mij meteen. Het ging over een bloem diep in de grond die in het voorjaar weer boven komt, maar wat was de bedoeling? Ging dit over dood en wedergeboorte, over hoop, strijd en het vinden van een nieuw geluid, een nieuwe stem? Ik dacht: dit moet ik vertalen naar mijn moedertaal. Na dat eerste gedicht kon ik niet ophouden en voelde ik het steeds beter aan: de natuur wordt gebruikt als metafoor, er wordt ons een spiegel voorgehouden. De planten in de gedichten hebben niet alleen hun eigen stem, maar ook de stem van de Schepper. En zodoende ligt hier nu de hele bundel.’
