Geen producten in de winkelwagen.
Details
De laatste levensdagen vallen Mûnte Vanger zwaar. Soms heeft hij een dag en kan het niet laten en strompel de trappen van de dijk op om naar de boot te kijken, maar ook om rottend slijk en brakke lucht op te snuiven. Zestig, zeventig meter uit de kust ligt de boot waarmee hij bijna zestig jaar zijn brood verdiende. De reis naar boven valt hem steeds zwaarder. Maar van opgeven wil hij niet weten.
Sinds hij niet meer op het Wad komt, droomt hij ‘s nachts dat hij aan het vissen is op de Ree, bij de Izerbult en westelijk van It Boaze Wiif. Zijn dagen slijt hij met nietsdoen en omlummelen. Omdat hij afgelegen woont, willen de kinderen hem in een aanleunwoning in het dorp hebben, en dat wil hij niet. Steeds bang dat de kinderen alles voor hem beslissen, komt er een dag die alles verandert.
