Geen producten in de winkelwagen.
Details
Lotgevallen van een buitengewone boerenfamilie op het voeteneind van de wereld.
Het boek met de titel De 13 fan Obbe Sjutsje (De 13 van Obbes Sjutje) gaat over wat de beide auteurs in hun inleiding gewone mensen noemen. Een nadere beschouwing van de inhoud leert dat die aanduiding bij lange na de lading niet dekt. Het gaat hier om een goed uitgediepte (sociaal-historische) geschiedenis van een fenomeen, namelijk psychiatrische problemen in een boerengezin, Rooms-katholiek, op een nogal afgelegen plek op het platteland van Fryslân.
Om kort te zijn: van het grote gezin – dertien kinderen – werden minstens zes wegens schizofrenie, een uniek maar zeer triest unicum, in een psychiatrische inrichting ondergebracht. Het boek beschrijft deze gevallen, binnen en buiten het getroffen gezin. Het sociale aspect, de impact ervan op gezinsleden, buren, kennissen, dorpsbewoners en behandelaars van de patiënten, en hun reacties hierop, worden belicht. Het boek kan worden gezien als een tot nu geheel onderbelicht gebleven geschiedenis over het ‘niet goed’ zijn op het platteland, zoals de auteurs het noemen. Het gegeven dat auteur Mechtilde Postma een dochter is van de enige uit het gezin die trouwde, verklaart haar betrokkenheid en het gekozen perspectief.
Hiernaast geeft het boek een intiem beeld van het Friese boerenleven tussen ca. 1850-1980. Hoewel daar wel meerdere voorbeelden van zijn te vinden, is de combinatie met het schizofrenie-aspect uniek. Om het verhaal een zekere authenticiteit te geven is ervoor gekozen om het boek in het Fries te doen verschijnen, waarbij de lezer met het plaatselijke, soms afwijkende idioom als leidraad door die geschiedenis wordt gevoerd.
