Geen producten in de winkelwagen.
Details
Achlum Nobusco is een oud-zeeman met een echt houten been. Hij woont al dertien jaar in het schapenhok onder aan de zeedijk. Soms klimt hij op een oud aardappelkistje en houdt een preek over de vervuiling van het milieu. De mensen vinden hem maar raar, iemand met aparte ideeën, en ze vertrouwen hem niet helemaal. Kinderen die over hem dromen, worden huilend wakker.
Dat geldt niet voor Mark en Nina van der Vliet. Die zijn nooit bang voor Achlum geweest. Als ze op een middag watermonsters nemen uit de zee, maken ze kennis met Achlum. Ze vinden hem aardig en zien dat hij zacht bruine ogen heeft, als van een heel lief dier. Ze vergeten dat ze eigenlijk niet met hem mogen praten en gaan mee naar de schuur. Daar vertelt Achlum dat hij op een zelfgebouwd schip naar het Nieuwe Land wil.
Vanaf die tijd hebben Mark en Nina nog maar een gedachte: met Achlum Nobusco naar het Nieuwe Land. Maar hoe vertellen ze dat thuis? Wat doen ze als Achlum ze niet mee wil? En dat Nieuwe Land – waar ligt dat eigenlijk? Waarom is het nergens in een atlas of op een kaart te vinden? Bestaat het wel? En wanneer je er een keer bent, kun je dan nog terug?
Olga: “In moai boek om te lêzen, net te dreech taalgebrûk, koarte haadstikken mei moaie tekeningen. Seker in oanrieder, spannend mar net te eng, troch de koarte haadstikken is it ek maklik om it boek efkes oan ’e kant te lizzen en wat oars te dwaan. Je sitte samar wer yn it ferhaal. In moai wurd út it boek is snurkpûden, wat in oar wurd blykt te wêzen foar sliepsek.” Lês hjir Olga har folsleine resinsje.
